ما نیاز داریم در خانه برای کودکان یک سری قوانین داشته باشیم تا کودک قانونمند باشد . اگر این قوانین وجود نداشته باشد کودک نمی داند چه باید بکند و چه کاری نباید بکند. برای وضع قوانین باید حتما به نکات زیر توجه کرد
قوانین حتما باید نوشته شوند و در نوشتن قوانین بهتر است از جملات مثبت که حالت شرط و تهدید ندارند استفاده کنیم. مثلا به جای اینکه بگوییم: اگر مشق هایت را ننویسی اجازه نمی دهم تلویزیون ببینی. بگویید: وقتی مشق هایت را تمام کردی بهدش می تونی تلویزون تماشا کنی>
خیلی از لغاتی که ما در رابطه با کودک استفاده می کنیم برای او قابل فهم نیست. ما باید انچه در نظر داریم را ساده و مشخص بیان کنیم. مثلا بجای گفتن: موقعی که کسی در حال استراحت هست باید رعایت حالش را کنی. بگویید: زمانی که پدر استراحت می کند، آرام صحبت کن.
باید بر اساس سن، سطح رشد و میزان توانایی کودک قانون وضع کرد. کودک قانونمند با صبر و حوصله پرورش می یابد.
گاهی مشکل رفتاری کودک ناشی از آن است که قانون خاص آن موقعیت را نمی داند. بنابراین باید برای موقعیت ها قانون داشته باشیم و کودک آگاه باشد.